Disclaimer: mijn afreis voor deze wedstrijd vond plaats net voor de corona-crisis zich in Europa doorzette. Als mijn reis enkele dagen later geweest was had ik absoluut niet meer vertrokken en had de wedstrijd wellicht ook terecht afgelast geweest. Ik wil in geen geval persoonlijke avontuurtjes promoten ten nadele van het gemene goed. ------------------------------------------------------- Korte samenvatting van het sportieve najaar :
Het relatieve kortere en snellere werk dus. In ander loopnieuws: niet geselecteerd voor UTMB2020. Door een, alweer, nieuw puntensysteem waarbij je niet alleen kwalificatiepunten moet verzamelen maar ook zogenaamde loopstenen (‘running stones’), wordt het vanaf volgend jaar echter mogelijk je rechtstreeks te plaatsen voor UTMB. Gezien mijn DNF daar in 2018 ben ik nog steeds belust op revanche. Zo ontstond HET plan. Met drie hoofdletters inderdaad, maar slechts 2 stappen: Stap 1: Transgrancanaria Classic finishen (128 km) Stap 2: in juli Val d’Aran CDH finishen (101 km) = rechtstreekse kwalificatie voor UTMB 2021. Stap 1 dus vandaag, prioriteit is uitlopen (zie HET plan). Focus ligt op voldoende eten, hartslag onder controle houden en zonder risico op blessures uitlopen. Deze wedstrijd is lopen van het strand in Las Palmas naar de andere kant van het eiland: het strand van Maspalomas. Start om 23u en op de tonen van een Spaans mannenkoor de nacht in. Hopelijk voor het een 2e keer donker wordt finishen. Die eerste nacht is lang, vochtig, winderig, rotsig en bij momenten eigenlijk te fris om niks bij aan te trekken, maar we malen door. Samen met Jurgen waarmee ik HET plan heb aangevat. Bergop houd ik mijn hartslag in de gaten, bergaf laat ik het los bollen en eet zoveel mijn maag kan verdragen. Wanneer het licht wordt zijn we een goeie 8 uur aan het lopen en de zon doet immens veel deugd. Mijn tunnelvisie ontplooit zich langzaam maar zeker tot een prachtig ruw landschap. Je waant je werkelijk soms op een andere planeet of op zijn minst op de set van een spaghetti western. Over Italiaanse kost gesproken, de rotsige ondergrond fungeert al snel als een pizzasteen wat de frisse nacht snel doet vergeten. Factor 50 in de aanslag en bij elke bevoorrading de drinkbussen vol. Toch al snel enkele kilo's extra. In de klim naar Roque Noblu, het hoogste punt van de tocht, beginnen de benen dan ook stilaan te protesteren. Tegen de tijd dat we bij de dropbag op kilometer 85 zijn is het inderdaad tijd om even te pauzeren en wat pasta naar binnen te werken. Het is een interessante oefening met Jurgen. Hij neemt doorgaans wat meer tijd bij de bevoorradingen, om dan vervolgens frisser te zitten nadat de reserves weer zijn aangevuld. Ik oefen dus mijn geduld een beetje en eet en drink zelf meer dan dat ik anders zou doen. Vervolgens sta ik wat ongeduldig te trappelen om hem op niet zo subtiele wijze tot vertrek aan te zetten. Win-win. Ook in de daaropvolgende afdaling is het een evenwicht zoeken tussen zorgen dat we nog wat over hebben voor de finish en het allemaal nu ook weer niet te lang te laten duren. Er volgen nog enkele lastige technische stukken die er op het profiel vrij makkelijk uitzien maar in de praktijk best lastig en traag blijken te zijn, maar over het algemeen ben ik zeer tevreden over het gevoel. Ik kan nog altijd lopen, de energie zit goed en we halen continue mensen in, ook van de kortere afstanden die zich inmiddels op het parcours bevinden. We zijn nu de 100 kilometer gepasseerd en besluiten van samen te finishen. Later zou blijken dat de uiteindelijke winnaars bij de mannen Pau Capell en Pablo Villa enkele uren eerder op hetzelfde punt dezelfde beslissing namen. De laatste kilometers lijken zoals altijd oneindig en overbodig, maar gedeeld leed is... mja, geen half leed zo blijkt, maar toch iets minder leed. Over de finish kan ik kort zijn, want onderstaand beeld zegt zowat alles: - Samen met Jurgen Transgrancanaria gefinished - Om 19u27, dus 20u27 gelopen. - Blij dat we er waren, high five! - T'was toch al donker, dus iets later dan gehoopt (zie ook de overbodige zonnebril op mijn hoofd) - Benen vol stof - Stokken nog niet opgeplooid hoewel we al kilometers geen klim meer hadden gehad. - Smile tot achter de oren Op naar stap 2 van HET plan, al zal dat mogelijk niet in juli zijn (zie disclaimer).
0 Comments
|
Author(ultra-)lopende-gitaar-spelende vegetariër Archives
April 2023
Categories |