Baby baby baby please, show me the way to Houffalize - Wekker om 4u15, auto in tegen 5u. De start van de Houffatrail 50km is immers om 7u. Leuk, het eerste uur in het donker. Het deelt de tocht wat meer in en t'is toch een speciale ervaring, met tunnel-zicht door de donkerste bossen daar. Zoals bij zowat elke ultra, en zeker wanneer ze er zo vroeg aan beginnen, staat iedereen er wat in zichzelf gekeerd aan zijn gerief te frunniken. Er wordt weinig gezegd, op een uitgeslapen Nederlander na, 'GOEIEMORGEN! Hebben jullie er een beetje zin in?'. De stoïcijnse Belgen fronsen een wenkbrauw. Stipt om 7u de start!. Ik dacht even dat ik verkeerdelijk met de 25km was gestart, een man of 50 loopt me in de eerste halve kilometer Bolt-gewijs voorbij, knal de eerste steile klim op. Die zien we straks wel terug. T'is mooi onderweg, wat mistig hier en daar, een beetje frisse wind af en toe, overal spekglad. Het weer van de laatste weken heeft de ondergrond er hier niet stabieler op gemaakt. Het is moeilijk uit te leggen aan iemand die er nog nooit gelopen heeft, hoe ongelofelijk technisch de ondergrond is, maar ik ga toch een poging doen. Je hebt smalle paadjes, helemaal uitgereden met modder langs all kanten, je hebt brandwegen, met rotsen als doorwinterde baseballen, langs de Ourthe heb je overal schuine leisteen waar je makkelijk Parmesan op kan raspen, of scheenbenen, natte boomwortels, overal, in sommige bossen is het letterlijk een mikado van omgezaagde bomen waar je tracht van bordje tot bordje te klauteren, 45° omhoog, 50° naar beneden, op uw gat. Op uw horloge kijken moet uiterst nauwkeurig getimed worden, want niet opletten op de verkeerde moment en je ligt geheid in de coulissen. Door de hevige regen was de anders rustige Ourthe veranderd in een kolkende rivier en werd het parcour last minute aangepast. Helaas werd de gps-file die de organisatie op hun site beschikbaar stelde niet upgedate, waardoor deze onbruikbaar was. Bijgevolg dan ook stevig verkeerd gelopen waardoor ik alsnog twee keer tot borsthoogte door de rivier moest. Show me the way to Houffalize! Het ijskoude water deed mijn benen de volgende tien kilometer bovendien stevig verkrampen. De natuur heeft geen compassie. Tegen kilometer 40 had ik alweer zo'n 35 man ingehaald. Soms vraag ik me af of ik misschien niet diep genoeg ga in sommige wedstrijden, je kan immers bijna altijd nog harder, maar langs de andere kant haal ik zowat altijd alleen maar mensen in. Het is wellicht een dunne lijn, maar ik vind het fijner langs mijn kant van de lijn. De laatste bevoorrading die ik op km 42 had genoteerd, bleek op km 43,5 te staan. Als je denkt dat dat nu niet zooo erg is heb je nog nooit een ultra gelopen. :). De cola die ik er gulzig binnengoot, niet meer gedronken sinds wellicht mijn vorige ultra, deed deugd, wat is dat toch een potent goedje. Met de vlam in de pijp richting Houffalize. Of toch vlammetje...en pijpje. De laatste kilometers deden zoals altijd pijn, maar ik leek nog net iets frisser dan de 3 man die ik nog voorbij liep. Welgeteld één iemand heeft me de hele wedstrijd voor goed voorbijgestoken, op 5 kilometer van de finish, maar dat bleek een berggeit met trail-schoenen, dus dat telt niet. T'is één ding voorbij gelopen te worden vlak voor de finish, maar als dat dan ook nog gebeurd alsof hij zijn opwarming-drills op de altetiek-piste aan het doen is, pikt dat extra hard. Ondanks de drie valpartijen in de laatste km, een combinatie van vermoeide benen en een vermoeide geest, als 13e over de streep dus, in een tijd van 5u13m.
Op zich denk ik dat er zonder verkeerd lopen misschien nog iets meer had ingezeten. langs de andere kant, exact 1 jaar geleden liep ik in Houffalize mijn allereerste trail, de 25 km. Ik was toen 80e. 'Wat ZANIK je dan' zou die Nederlander zeggen, en hij zou gelijk hebben. |
Author(ultra-)lopende-gitaar-spelende vegetariër Archives
April 2023
Categories |