Drie en een half jaar, 5 pogingenMidden 2017 begon ik te trainen voor mijn eerste sub2u40 marathon poging, er volgden nog pogingen: - Eindhoven 2017: 2u44. Op schema tot km 32 maar dan nog 4 minuten verloren in de laatste 10 km. - Rotterdam 2018: DNS, geblesseerd in de aanloop. - Great Breweries 2018: 35°C en het parkoers onderschat - halfweg gekraakt. - Rotterdam 2019: crash and burn op kilometer 39. -.... De imperfecte, perfecte voorbereidingHoewel de meeste trainingsplannen ergens tussen 12 tot 16 weken specifieke voorbereiding voorzien, kon ik na een marathon trainingsblok van 3 weken mijn 3 jaar oude PR met bijna 8 minuten verbeteren naar 2u36m30s. Bijna niet te geloven, onmogelijk... en dat is het ook...want het echte verhaal is zoals vaak genuanceerder: April-mei-juni: de basis Alle wedstrijden die nog op het programma staan, waaronder Val'Aran waarvoor ik de bui al voelde hangen in mijn vorige blogpost, zijn afgelast. Zoals de meeste duursporters val ik terug op het onderhouden en verbreden van de basisconditie. Over deze periode loop ik gemiddeld zo'n 120km per week. Dat is niet overdreven veel voor mij, maar ik doe het wel heel consistent en 3 maanden aan een stuk....voorlopig zonder echt concreet doel of bedoeling. Ik loop een PR op 50 km tijdens een training. Die staat met 3u56 niet bijzonder scherp, maar het bevestigt wel dat de basisconditie goed zit. 5km PR: een idee Ergens midden mei loop ik tijdens een doordeweekse interval training 9m45 op 3000m en bedenk dat, als ik dat tempo nog 2 km had volgehouden, ik mijn PR op de 5km zou breken. Het begin van een mini-queeste. Mijn 5km PR op dat moment liep ik tijdens de eerste kilometers van de Corrida in 2019, een wedstrijd van 12km. Hoe moeilijk kan het zijn om dat efkes te verbeteren? Eind juli plannen we met een paar bevriende lopers een 5000m op de piste. Ik train wel verder op snelheid maar blijf wat steken op mijn basissnelheid en ben qua volume minder consistent dan in het voorjaar. De 5000m test strandt op een teleurstellende 16m30 ( 8 sec boven mijn PR) en ik besef dat ik dit misschien toch lichtjes onderschat heb... 5km PR: serieus dan maar Bon, serieuzer aanpakken dus. Snelheid moet omhoog, lichaamsgewicht idealiter omlaag. Op de wekelijkse intervallen bij DCLA met de Brokkenlopers schakel ik een versnelling hoger en neem me voor om als basis alles aan de doel 5 km snelheid te lopen: 3m10/km. Als we het dan toch fatsoenlijk aanpakken proberen we maar ineens onder die 16 minuten te duiken. We plannen op DCLA een nieuwe 5000m test in september, we hebben een deadline. Ik experimenteer ondertussen met intermitterend vasten en met nuchtere lopen in pure vetverbranding. Aangenaam is dat niet altijd, vraag maar aan mijn gezin, maar het werkt wel en hoewel ik al niet veel op overschot had speel ik op een maand toch gestaag een kilo of 3-4 kwijt. Het effect hiervan is duidelijk te merken, het gaat allemaal wat vlotter en ik begin stilaan te geloven dat dit mits een goeie dag toch echt zou moeten kunnen lukken. En lukken doet het deze keer inderdaad, met behulp van een bende jonge tempomakers en in het kielzog van een hele sterke Arno (15m49!) klik ik af op 15m54. Nooit voor mogelijk gehouden. En nu? Goeie vraag, je gaat toch geen maanden minutieuze voorbereiding alleen gebruiken voor een testje van een kwartier op de piste? Gelukkig is daar Brokkenloper Davy met het fantastische idee zelf maar een marathon te organiseren aangezien ondertussen ook zowat alle wedstrijden die in het najaar gepland zijn niet meer doorgaan. Wanneer net? Binnen 3 Weken? Ik doe wel mee! Eerst dacht ik Davy enkel de eerste helft te pacen maar ik merk dat ik per ongeluk in topvorm lijk te zitten, dus ik ben het mezelf verschuldigd een behoorlijke poging te doen. 3 weken dus, bestaande uit: 3 duurlopen, 6 snelheidstrainingen, 350km en elke kcal voeding bijhouden. De laatste dagen voor de wedstrijd stapel ik meer koolhydraten dan ik ooit voor mogelijk hield (na drie keer tegen de muur lopen, zie vorige pogingen, leer je het wel). Ik sta scherp en het beoogde marathon tempo voelde nog nooit zo makkelijk op training. Ik weeg de avond voor de wedstrijd het poeder voor mijn flessen af: 90 gram koolhydraten per uur zou zowel de muur als de man met grote of kleine hamer op afstand moeten houden. De wedstrijd dan...Klokslag 9u30 staan Davy en ik klaar voor het, corona-gewijze, virtuele startschot van de Great Bruges marathon die we langs de Leuvense vaart zullen afwerken. De eerste kilometers is het wat zoeken naar het tempo, maar eens we dat gevonden hebben loopt het allemaal heel vlot. Ik hou mijn hartslag in de gaten, die ligt zowat tien slagen lager dan bij mijn andere pogingen, hoewel de begeleiders (dank u Jeroen en Jurgen!) elke kilometer bevestigen dat we inderdaad onder het beoogde tempo lopen. '3m45!'...'3m41!...'3m46!'... ik volg het eerste uur mijn voedingsplan perfect...om de 20 minuten moet de drinkbus leeg zijn. Rond kilometer 20 voel ik echter lichte steken opkomen en wacht wat af met drinken...Na een paar kilometer probeer ik voorzichtig een gel en die zorgt gelukkig voor geen verdere problemen. Oef, maar niet te overmoedig worden want het is een foute beslissing op deze momenten die je uit de wedstrijd kunnen halen. Naast de perfecte temperatuur (10°), het biljartvlakke parkoers (70 hoogtemeters) en de afwezigheid van enige wind, is een ongelofelijk voordeel van deze set-up dat je inderdaad kan drinken wanneer het je uitkomt en niet wanneer er toevallig een drankstand van de organisatie staat. Ik trek hier zeker wat lessen uit voor de toekomst. Ondertussen stoomt ons treintje verder en hoewel het tempo nog steeds makkelijk voelt, herinneren een paar kleine spiertjes met wat kleine verkrampingen me er aan dat ik nog niet té hard van stapel moet lopen. Ik houd me nog wat in en werk verder mijn voedingsplan af. Nadat we kilometer 35 passeren, waar een laatste haarspeldbocht ons in de laatste rechte lijn naar de finish brengt, laat ik de twijfels varen en geef gas, dit mag niet meer mislukken. De laatste kilometers worden de snelste van de wedstrijd en ik klok af op 2u36m30s. Ver onder het doel en nog verder boven de verwachtingen...achteraf gezien was wat ik dacht een gebrekkige voorbereiding te zijn, toch zo imperfect nog niet. En nu?
Goeie vraag, want frieten eten en Duvel drinken, met of zonder bubbels, gaat verbazend genoeg snel vervelen. Wedstrijden zijn er niet, maar aan goeie en slechte ideeën geen gebrek: ik zou wel eens willen weten waarom dat Everesten zo populair is bijvoorbeeld...en die GR Hageland route loopt hier zo verleidelijk rond mijn huis, we gingen ook nog eens naar zee en terug fietsen...en ik heb dit jaar mijn 10km en halve marathon PR nog niet verbroken... en...
0 Comments
|
Author(ultra-)lopende-gitaar-spelende vegetariër Archives
April 2023
Categories |