Ik had al enkele dagen in de gaten dat het vrij winderig ging worden. Met winderig kunnen we leven. Het is de voorgaande jaren al veel erger, modder-tot-aan-uw-knieën, geweest. Bovendien is het altijd iets, nietwaar? Als het geen regen is, is het vrieskou, of te warm, of te ver... Wat er vandaag echter over de velden woei hadden we zelfs als gewaarschuwd man niet echt kunnen voorzien. Ik was vrij stevig gestart, aangezien het meest beloopbare stuk ook meteen de eerste kilometers is. Ik had voorzien van op de zwaardere stukken het rustig aan te doen en op de snelle stukken boven het beoogde tempo te lopen wat theoretisch tot een gestage en continue belasting zou leiden. Genoeg eten onderweg, genoeg drinken onderweg, genoeg mensen inhalen onderweg. De marathon van Kasterlee verloopt in 2 rondes en de halve en hele marathon starten samen. De eerste ronde, in ongeveer 1u28 (en een 7e plaats) kon er dus nog iets of wat gescholen worden achter de bredere meelopers van de halve. De tweede ronde had de wind echter vrij spel. Ik was blij dat ik in de voorbereidingen relatief veel heuvels en zware ondergronden belopen heb, want zo pal in 7 Beaufort had het soms veel weg van 'pittig bergop'. De eerste kilometers van die 2e ronde was er dan ook nog eens in de verste verte niemand te bespeuren. Niet voor mij, maar ook niet achter mij. Op tijd en stond een kleine paniekaanval wanneer ik dacht dat ik de weg kwijt was, ja, toch wel, doorlopen dan maar. Na een kilometer of 5 kreeg ik echter Luc Beirinckx in de gaten. Niet te snel Jelle, profiteer van dit cadeautje. Een brein met glucosegebrek redeneert soms raar. Ik heb er dan ook een kilometer of 3 over gedaan om tot bij nummer 6 te lopen. Zo gaat ie goed. Ik wist natuurlijk ook dat de Kastelse heuvels nog moesten komen. 3 pittige duinen, waar je op een trail- of bergloop misschien niet eens iets van zou merken, maar op het einde van een snelle marathon wel degelijk een 'berg'. Zoals verwacht dus niet al te snel meer over die veredelde molshopen, maar nog wel een loper ingehaald met nog een kilometer of 5 te gaan. Tanden bijten dus, de vele supporters langs de kant hielpen uiteraard. ' En op de 5e plaats, Jjjjjelle Jjanse, en die is daar duidelijk blij mee...'. Welja, ik kon nog een sprintje trekken en lachen dus, maar ik was vooral blij dat ik er was. Het doel dat ik me 12 weken geleden gesteld heb met een minuutje overschot gehaald en een mooie 5e plaats, daar kan ik alleen maar tevreden mee zijn. Het duiveltje op mijn schouder vroeg zich nog af wat er had ingezeten zonder die wind, maar bon, als je wil weten hoe snel je écht een marathon kan lopen moet je dat vooral niet in Kasterlee proberen, met zijn heuvels, en zijn bossen, en zijn zand, en zijn wind vandaag, dus zwijgen Lucifer. Misschien dat er mits nog een jaar goed trainen wel een top 3 in zit volgend jaar. Als Seppe Odeyn ( 2u39!!!) niet meedoet misschien zelfs meer.... Up next, Houffatrail binnen 3 weken, maar tot dan: niks, of toch niet veel... en Duvel. |
Author(ultra-)lopende-gitaar-spelende vegetariër Archives
April 2023
Categories |